Operative vaginal birth,  extraction

= ជួយជាកម្លាំង ឬ ជាការជំនួសកម្លាំងរុញចេញរបស់ម្តាយ 

ការបង្អុលបង្ហាញពីការបញ្ចប់ជំនួយដល់ការសម្រាលកូន (OVB)៖
 

• ពីខាងម្តាយ៖
  • ការហូរឈាមពេលសម្រាល
  • សកម្មភាពស្បូនខ្សោយ
  • សភាពជំងឺ​របស់​ម្តាយ​ធ្វើអាចអោយបង្កើនសម្ពាធនៅក្នុង ពោះ​បាន
• ពីខាងគភ៌៖
  • ការគំរាមកំហែងពីកង្វះអុកស៊ីសែនរបស់ទារកក្នុងដំណាក់កាលទី II នៃការសម្រាលកូន
• ពីភាគីទាំងពីរ

ការបង្អុលបង្ហាញដែលញឹកញាប់ជាងគេ៖ 

• ការពន្យារពេលដំណាក់កាលទី II. នៃការសម្រាល
• មិនអាចបសង្កាត់ទៅលើពោះបាន
• ការគំរាមកំហែងពីកង្វះអុកស៊ីសែនរបស់ទារកក្នុងដំណាក់កាលទី II នៃការសម្រាលកូន  

លក្ខខណ្ឌក្នុងការប្រើប្រាស់ OVB៖ 

• គភ៌នៅមានជីវិត
• អាងត្រគាកទូលាយ (មិនបានបញ្ហាចំពោះទារកក្នុងការធ្លាក់ចូលអាងត្រគាក)
• ផ្លូវសម្រាលទន់មានភាពទំនេរ
• ការបែកធ្លាយនៃថងទឹកភ្លោះ
• បើកសន្ទះទប់មិនអោយកូនធ្លាក់ (ធំល្មមសំរាប់អាចអោយក្បាលទារកចេញបាន) 
• ក្បាលត្រូវដាំចុះក្រោមធ្លាក់មកនៅតាមទទឹងនៃត្រគាក 

ជម្រើសនៃឧបករណ៍ជំនួយ (ការបូម ឬការគាប) អាស្រ័យលបទពិសោធន៍ និងជំនាញរបស់អ្នកធ្វើ



លក្ខខណ្ឌក្នុងការប្រើ គឺដូចគ្នាចំពោះឧបករណ៏ទាំងពីរ៖ 

• ការបើកពេញទំហឹងនៃស្បូន
• ការកន្រ្តាក់ស្បូនធម្មតា 
• ក្បាលដាំចុះក្រោម 
• ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវនៃទីតាំងក្បាល
• ការដាច់ធ្លាយនៃថងទឹកភ្លោះ
• ប្លោកនោមទទេរ

  

ការហាមមិនអោយអនុវត្តការទាញចេញនៃគភ៌ 

1. ក្បាលទារកមិនធ្លាក់ចុះក្នុងអាងត្រគាក
2. មិនដឹងច្បាស់ពីទីតាំងនៃក្បាលទារក
3. ទារកកើតមិនគ្រប់ខែ ឧទាហរណ៍ < 34 សប្តាហ៍
4. ភាពមិនប្រក្រតីនៃការកំណកឈាមរបស់ទារក (ដូចជា​ hemophilia ជាដើម)
5. មិនដឹងពីស្ថានភាពនៃការពុកឆ្អឹងរបស់គភ៌ (ដូចជា osteogenesis imperfecta) 

ផលវិបាកដែលអាចកើតមាននៃជំនួយក្នុងការសម្រាលកូន តាមបៀបធម្មជាតិ 


ចំពោះម្តាយ

• ការប្រើដង្កៀបនាំអោយមានការដាច់ប៉េរីណេ កម្រិត III. និង IV. 6ដងលើសពីការសម្រាលកូន បែបធម្មជាតិ។
• ការបូមយកកូនចេញនាំអោយមានការដាច់ប៉េរីណេ កម្រិត III. និង IV. 2ដងលើស ការសម្រាលកូនបែបធម្មជាតិ
• ជំនួយដោយប្រើដង្កៀបមានហានិភ័យដល់របួសសាច់ដុំខ្ជិបទ្វារធំខ្ពស់ជាងការបូម
• ការជ្រាបទឹកនោមបន្ទាប់ពីរយៈពេលមួយឆ្នាំគឺស្រ្តីដែលបានធ្វើ OVB ដូចគ្នាទៅនឹងស្រ្តីដែលវះយកកូនចេញនៅដំណាក់កាលទី II. នៃការសម្រាល។
• មុខងារអាងត្រគាកនិងផ្លូវភេទបន្ទាប់ពីរយៈពេលមួយឆ្នាំក្រោយពេលសម្រាលគឺមិនខុសពីស្រ្តីដែលបានវះ យកកូនចេញ
• បើមិនមានរបួសសាច់ដុំខ្ជិបទ្វារធំទេកំរិតនៃ anal incontinence​ ក្រោយរយៈពេល 5-10ឆ្នាំគឺប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងស្រ្តីដែលសម្រាលកូនតាមបែបធម្មជាតិ។ 

ផលវិបាកដែលអាចកើតមាននៃជំនួយក្នុងការសម្រាលកូន
តាមបៀបធម្មជាតិ


ចំពោះគភ៌

• ការហូរឈាមក្នុងខួរក្បាលត្រូវបានកើនឡើងនៅក្នុង OVB ប៉ុន្តែហានិភ័យដាច់ខាតគឺទាប។
• អត្រានៃការហូរឈាមក្នុងខួរក្បាល និងជំងឺខួរក្បាលទារកគឺដូចគ្នាទៅនឹងទារកដែលពីការវះកាត់ ក្នុងដំណាក់កាលទី II.​ នៃការសម្រាល
• ចំពោះការសម្រាលកូនដោយការបូម មានការកើត Cephalohematoma ការដាច់រលាត់នៃស្បែកក្បាលរបស់ទារក, ការហូរឈាមចូលក្នុងretina subgaleal hematoma subgaleal និងការហូរឈាមក្នុងខួរក្បាល ញឹកញាប់ជាង
• ចំពោះការសម្រាលកូនដោយមានជំនួយពីដង្កៀប ការដាច់រលាត់លើផ្ទៃមុខ ការខ្វិននៃសរសៃប្រសាទមុខ និងសំណឹកនៃកញ្ចក់ភ្នែក អាចកើតមានឡើងញឹកញាប់
• លទ្ធផលនៃការលូតលាស់ខាងសតិអារម្មណ៍ក្នុងរយៈពេលវែងគឺស្រដៀងទៅនឹងទារកកើតចេញពីការសម្រាលបែបធម្មជាតិ។ 

ជំនួយក្នុងការសម្រាលកូនដោយការបូម VEX


ឧបករណ៍អូសនិងទាញ ដើម្បីសំរួលដល់ការសម្រាល។                                                         

មានម៉ូដែលផ្សេងៗជាច្រើនដែលមានលក្ខណៈរួម៖ 

• ពែងបូមធ្វើពីដែក ផ្លាស្ទិច ឬស៊ីលីកុន ដែលត្រូវតែសម្លាប់មេរោគរៀងរាល់ពេលមុនប្រើជាថ្មី
• ការតភ្ជាប់ទៅប្រព័ន្ធបូមដែលគ្រប់គ្រងដោយរង្វាស់សម្ពាធ។ ម៉ាស៊ីនបូមត្រូវបានផលិត ដោយស្នប់សប់ដោយដៃឬដោយអគ្គិសនី
• ដៃកាន់សំរាប់ធ្វើការទាញទារកចេញ

ប្រភេទឧបករណ៍សំរាប់បូម


ក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែងត្រូវបានប្រើឧបករណ៍សំរាប់បូមប្រភេទរឹងជាច្រើន (ធ្វើពីដែក ឬ ប្លាស្ទិច)  និង ឧបករណ៍ សំរាប់បូមទន់ (ស៊ីលីកុន ប្លាស្ទិច ឬ ជ័រកៅស៊ូ) 

ឧបករណ៍សម្រាប់បូមប្រភេទរឹងគឺផ្តល់ភាពជោគជ័យខ្ពស់ជាងប្រភេទទន់ (9 % ធៀបនឹង 17 %),                                                    ការរងរបួសដល់ផ្នែកក្បាលកើតឡើងញឹកញាប់ជាង (41 % ធៀបនឹង 30 %) a cefalohematom (14 % ធៀបនឹង 8 %)។

អត្ថប្រយោជន៍ដែលមិនអាចប្រកែកបាននៃការបូមគឺ៖

• បច្ចេកទេសក្នុងការប្រើមានលក្ខណៈងាយស្រួល
• ដោយហេតុនេះ ការបង្រៀនដល់គ្រូពេទ្យថ្មីៗគឺលឿនជាងធម្មតា

ការកែលម្អបច្ចេកទេសរបស់វាបានរួមចំណែកដ៏សំខាន់ដល់ការប្រើប្រាស់ញឹកញាប់នៃ ឧបករណ៍បូមនេះ។

VEX 


ការបង្អុលបង្ហាញក្នុងការប្រើ៖ 

• ការបរាជ័យក្នុងការសម្រាលដោយសារតែការប្រឹងប្រែងបមិនគ្រប់គ្រាន់ ឬគ្មានប្រសិទ្ធភាព ទោះបីជាមានការកន្ត្រាក់ស្បូនល្អក៏ដោយ (ប្រើoxytocin បើចាំបាច់)
• មានការរំខានដល់គភ៌អំឡុងពេលសម្រាលកូន
• ប៉េរីណេ មិនអាចលាតបើកបានគ្រប់គ្រាន់ (មានជំនួយពី episiotomy) 
• ការលំបាកក្នុងការទាញទារកចេញក្នុងពេលវះកាត់c-section (បើអាចគួរប្រើ Vacca Reusable OmniCup®-type vacuum extractor with built-in pump) 

ការហាមប្រើ

• ទីតាំងគភ៌ក្នុងអាងត្រគាក៖​ ក្បាលឡើងលើ ទីតាំងក្បាលបែរទៅចំហៀង មុខដាំចុះក្រោម ឬ ចង្ការនិងក្បាលងើយឡើងលើ brow positio
• ទារកកើតមុនខែ (< 34 សប្តាហ៍): ឆ្អឹងរលាក្បាលទន់ពេក
• ក្បាលមិនដាំចុះក្រោម
• មាត់ស្បូនមិនបើកពេញទំហឹង 

បច្ចេកទេស 

• ដាក់ស្ត្រីអោយដេកខាងខ្នង​ លើកជង្គង់(បត់) និងភ្លៅញែកដាច់ពីគ្នា
• លាងសម្អាតប៉េរីណេ ទ្វារមាសជាមួយ 10% povidone iodine 
• ធ្វើអោយ​ប្លោកនោមទទេរ (បញ្ចូល​បំពង់សុងនោមsterile)
• រៀបចំផ្នែកឧបករណ៍sterile (ពែង) ប្រើស្រោមដៃsterile
• ដាក់ពែងចូលក្នុងទ្វារមាសនិងដាក់វាទៅលើក្បាលទារក ជិតទៅនឹងបង្ហើយ ខាងក្រោយ ដាក់ពែងទៅជិតបង្ហើយខាងមុខចំពោះទីតាំង occiput anterior presentations
• ដោយដៃម្ខាងកាន់ពែងនោះ ប្រើម្រាមដៃមួយរបស់ដៃម្ខាងទៀតដើម្បីបង្វិលពែង ដើម្បីប្រាកដថាគ្មានជាលិកាទ្វារមាស ឬមាត់ស្បូនជាប់នៅក្រោមវា។ ពេលដែលចាប់ផ្តើមបូមអាចធ្វើអោយដាច់ទ្វារមាសឬមាត់ស្បូនប្រសិនបើបូម ប៉ះជាលិកាទាំងនោះ (អាចបណ្តាលអោយមានការហូរឈាមច្រើន) 

VEX 

បច្ចេកទេស  

• បើចាំបាច់ ត្រូវមានជំនួយការភ្ជាប់ពែងទៅនឹងប្រព័ន្ធបូម
• កាន់ពែងទៅក្បាលទារកដោយដៃម្ខាង 
• បូមដើម្បីឈានដល់សម្ពាធអវិជ្ជមាន។ ពិនិត្យរកជាលិកាទ្វារមាស ឬមាត់ស្បូនមុនពេល ចាប់ផ្តើម ទាញ។ អង្គុយលើការកៅអីសំរាប់ដាក់ជើង ឬ លុតជង្គង់ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការទាញនិងជួយ អោយយើងមានលំនឹង។ ការទាញដែលត្រូវបានអនុវត្តដោយដៃសកម្មរបស់យើងដែលគួរតែកែងទៅនឹងប្លង់ នៃពែង
• ការទាញគួរត្រូវបានអនុវត្តស្របគ្នាជាមួយនឹងការកន្ត្រាក់ស្បូន និងការខំប្រឹងរុញរបស់ម្តាយដែរ ម្តាយគួរតែបន្តក្នុងការធ្វើ។ បញ្ឈប់ការទាញ ពេលដែលការកន្ត្រាក់ស្បូនឈប់។ ទិសដៅនៃការទាញប្រែប្រួលទៅតាមការវិវត្តរបស់ក្បាល៖ ដំបូងចុះក្រោម បន្ទាប់មកផ្ដេក បន្ទាប់មកបញ្ឈរកាន់តែខ្លាំងទៅៗ។

  

VEX 

បច្ចេកទេស

• ប្រសិនបើពែងត្រូវបានដាក់មិនត្រឹមត្រូវ ឬការទាញលឿនពេក នោះពែងអាចដាច់ចេញបាន។ ប្រសិនបើវាកើតឡើង សូមអនុវត្តវាម្តងទៀត (ប៉ុន្តែមិនលើសពី 3 ដង)
• នៅពេលដែលដៃអាចចាប់ចង្ការបស់ទារក បិទការបូមនិងបន្តការសម្រាលបែបធម្មជាតិ

ខណៈពេលដែល episiotomy មិនមែនជាទម្លាប់ដែលធ្វើ វាអាចមានប្រយោជន៍ ជាពិសេសប្រសិនបើ ប៉េរីណេមានភាពធន់ទ្រាំខ្លាំងពេក។ 

ចំណាំ៖ នៅពេលដែលមានការហើមក្បាលទារកគួរអោយកត់សំគាល់ ការប្រើការបូមគឺ គ្មានប្រសិទ្ធភាព ចាំបាច់គួរប្រើដង្កៀប។  

មិនត្រូវបូមអោយលើសពី 20 នាទី៖ ការជ្រើសយកវិធីនេះគឺប្រហែលជាមិនត្រឹមត្រូវ ហើយវាមានហានិភ័យនៃការរលាកស្បែកក្បាលទារក។ ការឆ្លងទន្លេគួរតែរួចក្នុងរយៈពេលតិចជាង 15 នាទី។ 

មិនត្រូវព្យាយាមលើសពី 3 ដង ក្នុងការទាញយកទារកបើគ្មានការវិវត្ត (ត្រគាកម្តាយអាចតូចពេក ក្នុងការសម្រាល)។

ក្នុងករណីបរាជ័យចាប់ផ្តើមការវះកាត់ c-section។


បង្កៀប forceps

ការប្រើដង្កៀប តម្រូវឱ្យមានជំនាញច្បាស់លាស់ ហើយគួរតែត្រូវបានប្រើដោយអ្នកសម្រាលដែលបាន ទទួលការបណ្តុះបណ្តាលតែប៉ុណ្ណោះ។ដង្កៀបអាចប្រើបានទោះបីមិនបានការជួយរុញពីម្តាយ។ 
ដង្កៀបអាចប្រើបានក្នុងករណីមិនអាចប្រើការបូមបាន នៅពេលដែលទីតាំងរបស់គភ៌មិនសម ស្រប​ mentum anterior face presentation។

ដង្កៀប 


ការចង្អុលបង្ហាញអោយប្រើ

• ដូចគ្នាទៅនឹងការបូម 
• ការដាំក្បាលឡើងលើដែលធ្វើអោយពិបាកក្នុងការបូមក្បាលទារកចេញ

ការហាមមិនអោយប្រើ 

• Transverse lie ឬ brow presentation 
• ក្បាលមិនព្រមធ្លាក់ចុះក្នុងអាងត្រគាក
• មាត់ស្បូនមិនបើកពេញទំហឹង

  

អស់ពេលជាច្រើនសតវត្សមកហើយ ដែលការប្រើប្រាស់ដង្កៀប ត្រូវបានចាត់ទុក ចំណុចកំពូលនៃសិល្បៈសម្ភព។
មានមនុស្សភាគច្រើនដែលបានហៅឧបករណ៍នេះថាជាឧបករណ៍សំរាប់ „ស្តេច“ ចាប់តាំងពីការបង្កើតរបស់វាមក វាបានជួយដោះស្រាយសូម្បីតែករណីសម្ភព ដ៏ស្មុគស្មាញបំផុតក៏ដោយ។
Pařízek A. Forceps delivery--an outdated obstetric technique?
Česká Gynekol. 2010 Oct;75(5):408-16.

លក្ខខណ្ឌក្នុងការប្រើប្រាស់ OVB៖ 

• គភ៌នៅមានជីវិត
• អាងត្រគាកទូលាយ (មិនបានបញ្ហាចំពោះទារកក្នុងការធ្លាក់ចូលអាងត្រគាក)
• ផ្លូវសម្រាលទន់មានភាពទំនេរ
• ការបែកធ្លាយនៃថងទឹកភ្លោះ
• បើកសន្ទះទប់មិនអោយកូនធ្លាក់ (ធំល្មមសំរាប់អាចអោយក្បាលទារកចេញបាន)
• ក្បាលត្រូវដាំចុះក្រោមធ្លាក់មកនៅតាមទទឹងនៃត្រគាក

ការថយចុះនេះមិនមែនដោយសារតែថយចំនួនទារកដែលត្រូវការជំនួយនោះទេ​តែដោយសារមាន ការកើនឡើងនៃចំនួននៃការវះកាត់ c-section ដែលបានធ្វើឡើងទោះបីជាមាត់ស្បូនរួញខ្លី ភ្នាស់ស្បូនបើកខ្លាំង ក្បាលទារកធ្លាក់ចុះមកក្នុងអាងត្រគាកក៏ដោយ។
MARTIN JA, HAMILTON BE, SUTTON PD, VENTURA SJ, MENACKER F, KIRMEYER S.                                                            Births: Final Data for 2004. Natl Vital Stat Rep, 2006 Sep 29; 55(1): 1–101.

នៅឆ្នាំ 2006 មហាវិទ្យាល័យសម្ភពអាមេរិចនិងរោគស្ត្រីនៅលើ „ទិដ្ឋភាពទូទៅនៃជំនាញវិជ្ជាជីវៈ“  (ការស្ទង់មតិលើការទទួលខុសត្រូវវិជ្ជាជីវៈ)  បាននិយាយថា  37,1 % នៃការវះកាត់ c-section​ត្រូវបានធ្វើឡើង ទោះជាមាត់ស្បូនរួញខ្លី ភ្នាស់ស្បូនបើកខ្លាំងក៏ដោយ។
CHERVENAK J.,Overview of Professional Liability. Clinics in Perinatology, 2007 Jun; 34(2): 227–232.



ការបង្កើតកូនដោយដង្កៀប (partus per forcipem)

សព្វថ្ងៃនេះ ចាត់ទុកថាជានីតិវិធីសម្ភពដែលហួសសម័យ និងលែងប្រើហើយ។
ការបង្កើតកូនដោយដង្កៀប មិនអាចប្រៀបធៀបបាន ទៅនឹងការវះកាត់ c-section ទេ។
ប្រតិបត្តិការសម្ភពទាំងពីរនេះមាន
លក្ខណៈខុសគ្នា – ការប្រើប្រាស់គឺអាស្រ័យលើការចង្អុលបង្ហាញនិងលក្ខខណ្ឌផ្សេងៗ។
 

ប្រភេទផ្សេងៗនៃដង្កៀបសំរាប់ការសម្រាល

មានប្រភេទនៃដង្កៀបសម្រាលកូនជាច្រើន ប៉ុន្តែលក្ខណៈរួមគឺមានស្លាបពីរ សំរាប់ចាប់​ ដែលចែកចេញជា 4 ផ្នែក ស្លាបព្រា ក សោរ និង កន្លែងសំរាប់កាន់។                                                                                                  យើងមិនមានភ័ស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រៀបធៀបប្រភេទផ្សេងៗនៃដង្កៀបឡើយការជ្រើសរើស សំរាប់ប្រើគឺធ្វើឡើងតាមតែអារម្មណ៍របស់យើងតែប៉ុណ្ណោះ។
ជម្រើសនៃ ដង្កៀប អាស្រ័យលើវេជ្ជបណ្ឌិត / សម្ភព (បទពិសោធន៍របស់គាត់)

ដង្កៀបសំរាប់សម្រាលអាស្រ័យនឹងប្លង់ត្រគាក៖  

• ខ្លី (ក្បាលទារកធ្លាក់មកដល់ខាងក្រោមនៃអាងត្រគាក exitus pelvis)
• មធ្យម (ក្បាលទារកស្ថិតនៅ angustia pelvis​ ឬ amplitudo pelvis)
• វែង (ក្បាលទារកស្ថិតនៅ aditus pelvis)

ដង្កៀបវែងបច្ចុប្បន្ននេះត្រូវបានគេឈប់ប្រើ ដោយមានការជំនួសដោយការវះកាត់ c-section។ 


ជម្រើសនៃ ដង្កៀប អាស្រ័យលើវេជ្ជបណ្ឌិត / សម្ភព 

ដង្កៀបធម្មតា 

ដង្កៀបនេះមានស្លាបកោងសំរាប់ក្បាលទារកនិងត្រគាកម្តាយ។                                                                              ត្រូវបានណែនាំអោយប្រើបើមិនពេលសម្រាលមិនត្រូវការបង្វិលក្បាលរបស់ទារកទេ។

ប្រភេទមួយក្នុងចំណោមប្រភេទផ្សេងៗគឺ៖ Simpson​ forceps

ដង្កៀបបង្វិល

ដង្កៀបនមានស្លាបកោងសំរាប់ក្បាលទារកប៉ុន្តែមិនមានស្លាបកោងសំរាប់ត្រគាកម្តាយ។

ប្រភេទមួយក្នុងចំណោមប្រភេទផ្សេងៗគឺ៖  Kielland forceps

ដង្កៀបសំរាប់បង្កើតកូនដែលដាំក្បាលឡើងលើ

ត្រូវបានណែនាំអោយប្រើសំរាប់ជួយខណៈពេលដែលក្បាលរបស់ដាំឡើងលើធ្លាក់ដល់អាង ត្រគាកខាងក្រោម exitus pelvis។ប្រភេទមួយក្នុងចំណោមប្រភេទផ្សេងៗគឺ៖  Piper​​ forceps

សាធារណរដ្ឋ​ឆែក
អស់រយៈពេលពេញមួយទសវត្សរ៍មកហើយដែលនិន្នាការមិនផ្លាស់ប្តូរ អត្រាជំនួយដល់ការសម្រាលបែបធម្មជាតិ OVB​ គឺទាបបំផុតគឺប្រហែលជា 2 - 3 %។

ការផ្លាស់ប្តូរនិន្នាការក្នុងជំនួយទាំងពីរប្រភេទដល់ការ សម្រាលបែបធម្មជាតិ។                                 

នៅលើមាត្រដ្ឋានជាសាកល ការប្រើប្រាស់ដង្កៀបដែលដំបូងមានភាពលេចធ្លោ ត្រូវបានធ្លាក់ចុះ ហើយជំនួយដោយការបូមផ្ទុយទៅវិញមានការកើនឡើង។                                                     

ការប្លាស់ប្តូរ ពីការប្រើប្រាស់ដង្កៀបមកការបូមចាប់ផ្តើមឡើងនៅប្រទេស ស្កង់ឌីណាវ (ជាពិសេសនៅ Sweden និង Denmark)  នៅទស្សវត្សរ៍ទី 70. សតវត្សរ៍មិន (ស្ទើរតែជំនួសទាំងស្រុង)។                     

     

តម្រូវការជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ដោយសុវត្ថិភាពនៃ ដង្កៀប គឺជាជម្រើសត្រឹមត្រូវ របស់ពួកគេសម្រាប់ការសម្រាល កូនដ៏ជាក់លាក់ណាមួយ។

ពេទ្យសម្ភព/ប្រតិបត្តិករនីមួយៗគួរតែប្រើតែប្រភេទណា

ដែលពួកគាត់បានរៀននិងស្ទាត់ជំនាញក្នុងការប្រើតែប៉ុណ្ណោះ។

ដង្កៀបសំរាប់សម្រាលមិនមែនជាឧបករណ៍គ្រោះថ្នាក់ទេ។

មានតែប្រតិបត្តិករដែលមិនស្ទាត់ជំនាញក្នុងការប្រើប្រាស់ទេ ដែលបង្ករអោយមានគ្រោះថ្នាក់។

នៅពេលអនាគត ភាគរយច្រើនដែលអាចកើតឡើងក្នុងការរក ឃើញថ្មីនៃដង្កៀបប្រកបដោយបច្ចេកទេសខ្ពស់ជាងមុនដែលជួយយើងដោះ ស្រាយបញ្ហាមិនមានសមាមាត្ររវាងក្បាលទារកទៅ នឹងអាងត្រគាករបស់ម្តាយបាន។