ជំនួយក្នុងការដកដង្ហើម
ដោយមិនមានការចាក់ដោត
ច្បាប់ជាមូលដ្ឋាន៖
- ការតផ្ជាប់យ៉ាងត្រឹមត្រូវទៅនឹងឧបករណ៍ដកដង្ហើម
- ការប្រើប្រាស់ខ្យល់ដែលមានសំណើមនិងកំដៅ (ចាំបាច់ត្រូវជ្រើសរើសសំណើម និង កម្តៅអោយបានសមរម្យ)
- បង្ហូរទឹកចេញពីឧបករណ៍ជំនួយដង្ហើម
- ត្រួតពិនិត្យស្បែកក្រោមឧបករណ៍ពាក់នៅច្រមុះ (ជាការល្អ គួរតែឆ្លាស់គ្នាក្នុងការប្រើម៉ាស់និងបំពង់ពាក់ច្រមុះដើម្បីជៀសវាងការរលាត់ស្បែក)
- ត្រួតពិនិត្យស្លេស បើចាំបាច់ត្រូវតែបឺតចេញ
- ប្រើប្រាស់ឧបករណ៍សំរាប់ការពារដូចជា hydrocolloid NeoSeal ឬ ឧបករណ៍ផ្សេងៗទៀតពីក្រោមឧបករណ៍សំរាប់ ដកដង្ហើម ដើម្បីការពារការដាច់រលាត់ឬរលាកស្បែក
Examples
ជំនួយក្នុងការដកដង្ហើមដោយមិនមានការចាក់ដោត
ការថែទាំអ្នកជំងឺមានដូចតទៅ៖
- ការតាមដានប៉ារ៉ាម៉ែត្រផ្សេងៗ នៃការដកដង្ហើម
- ការយកចិត្តទុកដាក់លើការដាក់ស្ថានភាព របស់ទារក
- ការថែទាំស្បែក
- ការបឺតស្លេស
- ការពិនិត្យឧបករណ៍និងផ្លូវដំណកដង្ហើម breathing circuit control – ការដោះស្រាយបញ្ហា និងគ្រប់គ្រងមុខងារ
- ការចេះប្តូរទីតាំងទារកអោយបានសមរម្យ
- ការរៀបចំការថែទាំ កាត់បន្ថយការព និង ការថែទាំជាចង្កោម cluster care
- យុទ្ធសាស្រ្តមិនយំ (ហានិភ័យក្នុងការកើត pneumothorax ការហូរខ្យល់ចេញតាមសួត និង ភាពស្មុគស្មាញផ្សេងៗទៀត)
- ការចូលរួមនិងការបង្រៀនដល់ឪពុកម្តាយ
ជំនួយក្នុងការដកដង្ហើម ដោយមាន ការចាក់ដោត
ច្បាប់ជាមូលដ្ឋាន៖
- ទីតាំងសមស្របនិងសុវត្ថិភាពក្នុងការប្រើបំពង់រុកចូលបំពង់ខ្យល់ Endotracheal tube ETT
- ការប្រើប្រាស់ខ្យល់ដែលមានសំណើមនិងកំដៅ
- ត្រួតពិនិត្យកំរិតនៃសំណើមនិងកំដៅ និង បង្ហូរទឹកចេញ ពីឧបករណ៍ជំនួយដង្ហើម
- បង្ហូរទឹកចេញពីឧបករណ៍ជំនួយដង្ហើម
- ត្រួតពិនិត្យមាត់និងរន្ធច្រមុះរៀងរាល់ពេល (ការបង្ការការសង្កត់ដែលអាចបណ្តាលអោយមានការដាច់រលាត់ស្បែកឬ ភ្នាស់កោសិកាដែលបញ្ចេញស្លេស mucous membranes damage)
- ប្រើប្រាស់ឧបករណ៍សំរាប់ការពារ (hydrocolloids, NeoBar, etc.)
ជំនួយក្នុងការដកដង្ហើមដោយមានការចាក់ដោត
ការថែទាំអ្នកជំងឺមានដូចតទៅ៖
- ការតាមដានប៉ារ៉ាម៉ែត្រផ្សេងៗនៃការដក ដង្ហើម (VT, PIP, MAP, amplitude, spontaneous activity, resistance, leaks, etc.)
- ការយកចិត្តទុកដាក់លើទីតាំងរបស់អ្នក ជំងឺអាស្រ័យលើសភាពជំងឺ
- ការថែទាំស្បែក
- ការបឺតស្លេស – ជាការល្អគួរធ្វើការបឺតជាលក្ខណៈបិទ
- ការពិនិត្យឧបករណ៍និងផ្លូវដំណកដង្ហើម breathing circuit control – ការដោះស្រាយបញ្ហា និងគ្រប់គ្រងមុខងារ
- ការចេះប្តូរទីតាំងទារកអោយបានសមរម្យ
- ការរៀបចំការថែទាំ កាត់បន្ថយការព និង ការថែទាំជាចង្កោម cluster care រៀបចំការថែទាំយោងទៅ តាមអ្នកជំងឺម្នាក់ៗ
- ការជួយដល់ការឈឺចាប់ ការអោយថ្នាំងងុយដេក និង ថ្នាំជួយអោយសំរាកបើមានការចាំបាច់
- ការចូលរួមនិងសិក្សាពីឪពុកម្តាយ
Examples
ទីតាំងរបស់អ្នកជំងឺក្នុងពេលមានជំនួយដល់ការដកដង្ហើម
ការដេកផ្កាប់ជាជំរើសល្អ
- ការប្រើប្រាស់ទំងន់ទំនាញដី
- ទំងន់របស់បេះដូង
- ការផ្គត់ផ្គង់ខ្យល់ដល់ក្លែមសួតខាងក្រោម
ការដេកផ្អៀងខ្លួន
- ល្អគួរដេកផ្អៀងខ្លួនខាងឆ្វេង – សួតខាងស្តាំធំជាង
ការដេកផ្ងារ
- សំរាប់ទារកជាទូទៅដែលមិនត្រូវការជំនួយក្នុងការដកដង្ហើម
- ប្រើសំរាប់ការថែទាំទារក ពេលពិនិត្យជំងៃ ឬ សំរាប់ទារកដែលស្ថិតក្នុង ស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរ
បើគិតជាភាគរយគឺ 70% ដេកផ្កាប់ 20% ដេកផ្អៀង, 10% ដេកផ្ងារ
យុទ្ធសាស្រ្តក្នុងការបឺតស្លេស
តើនៅពេលណាដែលយើងត្រូវធ្វើការបឺតស្លេស?
- ពេលដែលចាំបាច់ត្រូវតែធ្វើ
- ពេលដែលស្លេសបិទបំពង់ដង្ហើម (ការស្តាប់សំលេង ការប្រែប្រួលមុខងារផ្សេងៗនៃដង្ហើម ពេលមើលឃើញស្លេស…)
- ដើម្បីយកសំណាក
យុទ្ធសាស្រ្តក្នុងការបឺតស្លេស
ត្រូវតែបឺតពីមាត់មុនគេ
- អាចបណ្តាលអោយឈ្លក់
- ដើម្បីអោយមានសំណើមនិងងាយស្រួលក្នុងការបឺតយើង អាចប្រើទឹកស្តេរីលតែមួយមុខ
- ជាការល្អគួរតែប្រើ compress sterile បឺតស្លេសជំនួស ការបឺត ឬ ប្រើ friendly device ជំនួស catheter
បឺតច្រមុះ
- ជាការល្អគួរតែប្រើ friendly device (ឧបករណ៍បូមច្រមុះ)
- ដើម្បីអោយមានសំណើម ឬ ដើម្បីផ្តល់ការងាយស្រួលក្នុងការបឺតយើងអាចប្រើ ទឹក សេរ៉ូមប្រៃ
យុទ្ធសាស្រ្ត ក្នុងការបឺតស្លេស
ការបឺតចេញពីបំពង់ខ្យល់
- សំរាប់តែពេលចាំបាច់
- គួរតែប្រើការបូមជាលក្ខណៈបិទ
- ប្រសិនបើសម្ពាធសមស្រប(80-100 mmHg) និង ការប្រើការឺទែរទន់ (ទំហំអង្កត់ផ្ចិតយ៉ាងច្រើន 50%នៃទំហំការស្ទះ) – មិនសូវធ្វើអោយទងសួតដួលរលំ colaps
- មិនសូវមានរំញោចធ្វើអោយចង្វាក់បេះដូងដើរយឺត Less reflex bradycardias
- ការត្រលប់មកវិញនៃសួតលឿនបន្ទាប់ពីបឺតរួច
- មិនសូវកើតជំងឺរលាកសួត
- ងាយស្រួលដល់ក្រុមគិលានុបដ្ឋាយិកា
- ប្រយ័ត្ន – ការបឺតនេះមិនប្រកដថាល្អសំរាប់អ្នក ជំងឺគ្រប់រូបនោះទេ
- ការបញ្ចូលO2 ទុកមុន Pre-oxygenation អាចត្រូវធ្វើមិនពេលចាប់ផ្តើម
- ការបឺតត្រូវធ្វើឡើងដោយមានសារសំលាប់ មេរោគត្រឹមត្រូវ
- ជានិច្ចកាលត្រូវតែវាស់ជំរៅនៃការបឺត
- ប្រើប្រាស់សេរ៉ូមប្រៃ NS សំរាប់បន្សើមតែនៅពេលណាដែលត្រូវការ (NS មិនរលាយចូលជាមួយទឹកមាត់ឬស្លេស)
យុទ្ធសាស្រ្តក្នុងការបឺតស្លេស
ហេតុអ្វីបានជាយើងចង់ជៀសវាងការបូមជ្រុល៖
- ជាទង្វើដែលឈឺចាប់និងបង្កអោយមានស្រេសច្រើន
- អាចបង្កអោយមាន vagal reflex – បេះដូងលោតយឺត bradycardia, ការបាត់ដង្ហើម apnoea
- ការស្អប់ភាពប៉ះទង្គិចនៃមាត់
- ជំងឺរលាកសួត VAP, ជំងឺរលាកសួតកើតពីការបញ្ចូលខ្យល់ VAE
- ការខូចខាតនៃជាលិកា
- ផលប៉ះពាល់ផ្សេងៗទៀត
យុទ្ធសាស្រ្តក្នុងការបឺតស្លេស
ធ្វើយ៉ាងមិចដើម្បីអោយមានការងាយស្រួលក្នុងការបឺតស្លេស៖
- រុំទារកអោយបានត្រឹមត្រូវជាមុន
- អាចផ្តល់ជាតិស្ករដល់ទារក (1តំណក់នៅលើអណ្តាត)
- ជ្រើសរើសទីតាំងអោយបានសមរម្យ ដោយមិនបាច់ប្រែទារកនៅពេលកំពុងបឺត
- អាចធ្វើទៅបាននៅពេលទារកប្រលែងលេងជាមួយឪពុកម្តាយ
- និយាយទៅកាន់ទារក
- ធ្វើការបឺតដោយថ្មមៗដូចយើងកំពុងបឺតខ្លួនយើងផ្ទាល់
- បញ្ចូននិងបង្រៀនឪពុកម្តាយដើម្បីជួយក្នុងការបឺត
Suction
ការចូលរួមរបស់
ឪពុកម្តាយក្នុងការថែទាំដំណកដង្ហើម
- ការថែទាំជាប្រចាំអាចធ្វើឡើងដោយឪពុកម្តាយផ្ទាល់ (ដូរខោទឹកនោម ការថែទាំភ្នែក មាត់ ស្បែក….)
- ឪពុកម្តាយអាចជួយក្នុងការបឺតស្លេសទារក – បីទារកនិងអោបទារក (ធ្វើអោយទារកមានភាពកក់ក្តៅ ភ្លេចពីការឈឺចាប់)
- ឪពុកម្តាយអាចរៀនប្តូរ Continuous positive airwave pressure CPAP ជាមួយគិលានុបដ្ឋាយិកា
- ការរកការដាក់ស្ថានភាពរបស់ទារក – អាចមានការចូលរួមពីឪពុកម្តាយ
- Kangaroo care ជាទីតាំងសមរម្យមួយសំរាប់ការផ្តល់ការជួយក្នុងការដកដង្ហើម
- ការប្រលែងលេង
ភាពស្មុគស្មាញដែលអាចកើតមានឡើងក្នុងពេលថែទាំអ្នកជំងឺ
- ការស្លាប់កោសិកា Necrosis, ការដាច់រលាត់ erosions, ការរលាកកើតឡើងដោយការសង្កត់យូរ pressure ulcers
- ការបញ្ចេញស្លេសច្រើនហួសពីធម្មតា ការខូចខាតនៃភ្នាស់ស្បែកដែលបញ្ចេញស្លេស – មិនមានសំណើមសមរម្យ
- ការដាក់អ្នកជំងឺសំរាកក្នុងកន្លែងនិងទីតាំងមិនសមរម្យ
- ការបាត់ដង្ហើម Apnoea, ការដកដង្ហើមញាប់ tachypnoea, ការដកដង្ហើមខ្លីៗ dyspnoea
- រំញោចខ្លាំង – ផ្លាស់ប្តូរកន្លែងអ្នកជំងឺញឹកញាប់ពេកឬមិនសមរម្យ
- ការស្ទះនៃបំពង់ខ្យល់
- ការរបូតដោយចៃដន្យនៃបំពង់សុងពីបំពង់ខ្យល់
ភាពស្មុគស្មាញដែលអាចកើតមានឡើងក្នុងពេលថែទាំអ្នកជំងឺ
- ការធ្លាយខ្យល់ចេញពីសួត
- Pneumothorax, Pneumomediastinum, Pneumocardium, Pneumoperitoneum
- ខ្យល់ស្ទះនៅក្នុងជាលិកាដែលនៅខាងក្រៅទងសួត Pulomonary Intersticial Emphysema
- ទឹកចូលសួត Pleural Effusion
- ការហូរឈាមចូលក្នុងទងសួតនិងផ្នែកខាងក្រោមនៃសួត Pulmonary Haemorrhage
- ការឡើងសម្ពាធឈាមជាប្រចាំក្នងសួតរបស់ទារក Persistent Pulmonary Hypertenson of Neonate
- ការប្រែប្រួលនៃកោសិកានៅក្នុងទងសួតនិងសួត Bronchopulmonary dysplasia
- ការរលាកសួត Pneumonia
Achieve the best